Mira Milosevic Milosevic itibaren Przesiadłów, Polonya itibaren Przesiadłów, Polonya

Patti Smith'ten Just Kids okumaya başladığımda, “Savaşçı” nın sanatçısı olan eski Skandalı şarkıcı Patty Smyth'in ve şimdi tenis yıldızı John McEnroe'nin eşi olan Patty Smyth'in eserini okuduğumu düşündüm. Böyle bir cehalet için bahanelerim, seksenli yılların ortalarından Ortadoğu’dan on yıl uzaktayım ve muhtemelen Smith’in bir sanatçı olarak öne çıktığı sırada Hoosier basketbol büyüsü altındaydı. Bunu söyleyerek, Just Kids'i okumamın nasıl bir şey olduğunu merak ediyor olabilirsiniz. Müzik ve Filmler kitap kulübü yapıyorum ve topluluk ilişkileri müdürü tarafından Mart ayı için bir seçim yapmak üzere bastırdım, mağazamıza göz atarak temamıza uygun bir metin aradım. Benim için katil, Joan Didion ve Johnny Depp tarafından yazılmış ceket bulanıklarıydı. Didtion’un “gerçek tutkusu” ya da Depp’in “hazinesi” nin size kitabın ne hakkında olduğunu söylemesi için çok fazla bir şey ifade etmediğini, ancak ikisinin içinde sevdiğim birkaç kitap ve film var. Depp ve Didion'a güvendim ve okudum. Just Kids'ın sayfalarında yazar olarak tekrar ilham aldım. Smith, hikayesine hayat boyu arkadaşı Robert Mapplethorpe'un buluşması ve her ikisinin de nasıl sanatçı olmak istediğini paylaşarak başlıyor. İlk sayfalarla sonuncusu arasında, Smith'in sanatla uğraşan birinden dönüşümünü görüyorsunuz - biraz çiziyor, şiir yazıyor, şarkı söylemeye doğru ilerlemeye başlıyor - ve sonunda 5. Caddede dolaşıyor ve şarkılarını dinliyor (birlikte yazdığı) Bruce Springsteen ile) radyoda. Arkadaşı Robert ona ilk önce ünlü olduğunu söyledi. İlhamla kastettiğim, bir yazar olarak, umursadığım şeye, en önemli olana dokunmaya daha çok çalışmak için kıvılcım yarattığımı hissediyorum. Smith, “Bir sanatçı olmak istedim ama işimin önemli olmasını istedim” (153) yazıyor. Üzerinde çalıştığım şeye kendimi teslim etmeye kararlı hissediyorum. Başka ne yapabilirim? Bazen ne oluyor? Okurların okumak isteyebileceği şeyler, satırların araçları ve özellikle akıllı ya da eğlenceli bir şeyler yapmaya çalışmak hakkında çok fazla düşünebilirim. Bunlar hedefler (yanal kaygılar) - ama peşinde olduğum listenin başında değil. Hevesli seyircilerden daha azını çeken (belki de kitap satışlarından daha az olanlarla) karşı karşıya olan Smith’in arkadaşı, “Bir duvara çarptığında, sadece tekmele” (170) diyor. Cep telefonlarını kontrol eden insanlarla dolu bir izleyiciyle yüzleştiğini hatırlamak fena değil. Evimdeki yaşam genellikle Kuzeydoğu’dan daha fazla Orta veya Güney hissediyor, ancak Just Kids’i okurken ilk defa bir New York’lu gibi hissettim ya da en azından New York’ta ne olabileceği ile ilgileniyordum. Kent. Belki de bu, Depp’in Smith’in bize “daha önce hiç hazine sandığı açmaya davet edilmediğini” söylediği anlamına geldiğini söylemişti. Max'in Kansas Şehri, Fabrika, Fillmore Doğu, Reno Sweeny ve Electric Lady Studios. Eskiden Velvet Underground hakkında bilmek umursamıyordum. Şimdi yapıyorum http://www.thetorg.com

WW2'deki tüm kod öğelerini okumak için harika. Bu kitapta metaforların miktarı ve şaşırtıcılığı inanılmaz. en mükemmel.

Bayan Piggle Wiggle'dan daha iyi

Masal parodi. Bunu okurken çok gülüyorum. Bu kitapla ilgili eşsiz şey, hikayenin S. Morgenstern'in klasik eseri "Prenses Gelin" in kısaltılmış bir versiyonu olarak sunulma şeklidir. Goldman bunu yarattı (Morgenstern yok), ama yeni bir yaklaşım. Fantezi / masal türüyle dalga geçmede etkilidir.

Kışın Kralları bana, neden uzun zaman önce denediğim üretken Cecelia Holland'ın tarihsel kurgusunun neden büyük bir hayranı olmadığımı hatırlattı. Eminim ortam ve araştırma kusursuzdu ve kesinlikle insanların onbirinci yüzyıl İrlanda'sında bu şekilde yaşadıklarının bir duygusu vardı, ama hikayedeki kimsenin başına gelenleri umursamaya yetecek kadar hoşuma gitmedi. Ben Murtagh'un ana karakterinin karısı Aud'i ve oldukça çekici bulduğum evliliğin sahnelerini beğendim, ama ne yazık ki, kitap Murtagh ve unvanın krallarıyla olan ilişkileri hakkında daha fazla idi (Brian Boru, ve Munster ve Leinster'ın iki rakip kralı.) Brian'la savaşmak için gelen Vikingler arasında geçen sahneler ilginçti, ancak kitabın yarısının üstünde olan bir noktaya geldiler ve kimin olduğunu anlamakta zorlandım ve dahası, özellikle umursamadı. Hala Cecelia Holland tarafından daha fazla okumakla ilgileniyorum, ama korkarım önceki kararım hala geçerli olabilir.

Garip ve biraz dışarıda. Tıpkı Patton gibi!