Daniel Giraldo Giraldo itibaren Harlange, Lüksemburg itibaren Harlange, Lüksemburg

Bu kitap herhangi bir sunum veya eğitime dahil edebileceğiniz birçok harika alıştırma içermektedir. Çok faydalı bir kaynak.

Bilinç yazma tarzı akışı benim fincan çayım değil, temalardan cümlelere kadar her şeyin sürekli tekrarı da değildir. Ve noktalama işaretleri ve paragraflara uygun olmayan yaklaşımı takdir etmiyorum. Sadece bir paragrafın iki sayfası özel bir vurgu oldu, ama ben inceliyorum. Her şeyden önce, güzel bir fikir ama iyi uygulanmadı.

Bir çocukken, August Derleth yeterince Sherlock Holmes hikayesi alamadı; Dünyada, Üst Baker Sokağı'nın büyüleyici çözücüsünün toplumu için özlemini tatmin edecek kadar yoktu. Hepsini okuduğunda, defalarca ve on dokuz yaşlarında, Sir Arthur Conan Doyle'a makul şikayetini yazdı. Sen misin, değil misin, nazikçe büyük hikaye anlatıcısına sordu, Sherlock Holmes hakkında daha fazla hikaye yazacak mı? Sir Arthur iyi mizah cevabında hiçbir söz vermedi; orada ve daha sonra genç Derleth geleneği kendisi sürdürmeye karar verdi. Dirseğinde bir masa takvimi duruyordu; sayfalarına rastgele bir parmağını bıçakladı ve kendine bir not karaladı: “Sherlock Holmes'da.” O gün, gelmesi gerektiğinde, kendisine Üstat'ın taklitiyle bir hikaye yazacağını söyledi. Bu sabırsız bölümün kesin tarihi, muhtıra ile birlikte edebiyat tarihine kaybolur; ama Derleth o zaman Wisconsin Üniversitesi'ne gidiyordu ve gün geldiğinde aslında oturup bu kitapta bulduğunuz Siyah Nergis Macerası'nı yazdı. Solar Pons ismine nasıl çarptığını bilmiyorum - muhtemelen onu memnun eden birini bulmadan önce birçok ismi düşündü. Ancak hikaye derhal Harold Hersey'e satıldı ve genç yazara yeni taklit yeteneklerine ilham veren bir gelişme olan The Dragnet dergisinde yayınlandı. Ardından Kayıp Kiracılar, Kırık Satranççı, Merhum Bay Faversham, Topallayan Adam ve Siyah Kardinal'in maceralarını hızla takip etti. Bir kırmızı harfli gün, bir yaldız ve şan günü, genç adam bir oturmada üç Güneş Poş macerasını attı ve ikisi bu koleksiyonda Norcross Riddle ve Üç Kırmızı Cüceler hayatta kaldı. Hikayeler iyi yazılmış ve Pons harika bir karakter. Benim sorunum, o Sherlock Holmes'a çok yakın olması ve Holmes'u sevmem. Onları ayrı tutmak benim için zordu ve Pons'la 'kendisi' olmadığım için rahatsız oldum. İç çekmek. Bu kesinlikle kişisel bir tuhaflık. Çok güzel bir koleksiyon.

Edith Wharton'un Masumiyet Çağı, New York'taki 1870'lerde gerçekleşir. New York şehri toplumu bugünkü durumdan tamamen farklıydı. Bu toplumda ahlak temel olarak basmakalıp ve "eski moda" dır. Erkekler ve kadınlar eşit değildir ve kendi toplumlarının ürünleri olarak öğretilirler. Bu toplumdaki erkeklerin evlenmeleri ve hatta ilişkileri olması beklenirken, kadınların erkeklerin istediklerini yapmalarına izin vermeleri gerekiyor; durumlarla ilgili gerçekte nasıl hissettiklerini Bu toplumdaki kadınların gerçekten kendi fikirlerine sahip oldukları düşünülmemektedir ve "iyi" kadınlar olmaları beklenmektedir: her zaman neşeli ve diğer insanları ilk sıraya koyar (özellikle kocaları). Bu 1870'lerin New York toplumu sadece görünüşten endişe duyuyor. İtibarlarını, şehir etrafında her zaman tereddüt eden dedikodulardan temiz tutmak için moda ve moda olan şey hakkında çok endişe duyuyorlar. Skandal bu toplumun kaçınmak istediği şeydir, çünkü aşağıya bakılır. Romanın ilk kitabında, ana karakter, çok zengin bir ailenin parçası olan Newland Archer, aynı zamanda varlıklı bir ailenin bir parçası olan toplumun "mükemmel" kadını May Welland ile nişanlandı. Okuyucu, May'ın nasıl çok fikirsiz olduğunu görüyor ve ona hiçbir fikri yok, çünkü kendisine söylenen her şeyi kabul etmesi öğretildi. Mayıs ayının aksine, Newland toplumun kutusunun dışında düşünmeyi ve moda ya da etraftaki en son dedikodu dışındaki konuları düşünmeyi sever. May Welland'ın Avrupa'dan kuzeni Kontes Ellen Olenska ile tanıştığımızda, okuyucu bu New York toplumunun kendisinden başka şeylerden ne kadar kapalı olduğunu görüyor. Bu kitabın başlangıcını okurken, ilk paragrafın ikinci cümlesini okumaktan sıkıldım. Ancak kitabın ortasına doğru, hikayede neler olduğunu daha iyi anladım. Okuyucunun bu kitapta araması gereken birçok gizli / daha derin anlamın olması hoşuma gitti. Oturma odamda atanan bölümleri rahatça okurken, aslında biraz eğlenceliydi. Ancak bazen Wharton'un açıklamaları çok uzun olduğu ve sonsuzluk gibi hissettikleri için geciktiğinden paragrafların bazı kısımlarını gözden geçirirdim. Ama genel olarak, bu kitap oldukça zevkliydi ve Wharton'un okuyucularını bilgilendirmek istediği daha büyük anlamları seviyorum.

Best short stories ever!