Vladislav Lelyuk Lelyuk itibaren 3508 Höbenbach, Avusturya itibaren 3508 Höbenbach, Avusturya

Bu kitabın, üzerine rastlayan her bireyden 5 * almadığı için şok oldum. Çok komik, dil ve zekâ kutlaması. Beni pek çok kez utanmadan yüksek sesle güldürdü ve güçlü bir mizah anlayışı ve eksantrik karakterlerin sevgisi olan herkese tavsiye etmekte tereddüt etmiyorum.

Bundan hoşlanmak istedim. 2-3 sayfalık genel açıklama gibi atladığım zamanlar oldu ve bazı kısımlar güzelken (biri gözlerime gözyaşları getirdi) sadece başından sonuna kadar kurtarmak zor değildi. Hepimiz uçurum askıları için ... halindeyim iyi bir uçurum askıya bayılırım. Açlık Oyunları muhtemelen şimdiye kadarki en iyi uçurum askısı, çünkü kitap bitmiş gibi hissediyor, ancak biliyorsunuz ki daha fazla hikaye bekliyor. Delirium, birçok açıdan tatminsiz hissetmenle sona erer. Kitabımı odanın karşısına atmak istedim (ve muhtemelen okuldayken bitirmeseydim muhtemelen olurdu.) Çok güzel bir okuma, ama harika değil. Gözümü devam filmi için uzak tutacağım ve bunun geri gelmesini bekleyeceğim.

Bunun içinde bazı harika eğitim fikirleri var ve hepsinin olumlu eğitim şeklini beğendim (boğma tasması yok, gazete yok, vb.). Köpek yavrusu bir Golden Retriever, eğitilmesi en kolay ırklardan biri olsa da, ipuçları da gerçekten işe yarıyor. Schipperkes gibi eğitilmesi zor ırklar için nasıl çalışacağını duymak isterdim. Yazar bize tüm adını bırakarak ve aile geçmişinden kurtulmuş olabilir, ancak bazı okuyucular için eğlenceli olabileceğini düşünüyorum.

I didn't get it. I get that death is scary and that much of our lives are oriented around mitigating that, but his portrayal didn't touch me any deeper than the sentence I just wrote. Maybe cause it's 25yo. It didn't feel dated, though. But maybe the issues were dated. Actually, I'm not sure what the issues were. Maybe their terror is fully a part of my baseline since I grew up after they started shambling. I loved the family exchanges where each character claimed to know things that they know only half truths (at best) about. To me, that was the most sickening part. That, and everything that got within 3 feet of Heinrich. Sickening in a good way though, I would have liked for the rest of the book to have been equally resonant. Maybe I'm too young, or too well ego defended (thankfully) to really get the rest. Maybe that says something about my own psychology. If it does, I don't know what it is. I would try another of his books in the future, if anyone's got any recs.