Pavel Popov Popov itibaren Chilia 447161, Romanya itibaren Chilia 447161, Romanya

** spoiler uyarısı ** Hikayenin korkunç özeti bir yana, Olasılık Melekleri zor bir kitaptı ama inanılmaz derecede şaşırtıcıydı. Orijinal olan arsa nedeniyle değil; son derece iyi geliştirilmiş karakterler; veya kusursuz bir şekilde mükemmel bir şekilde akan ve karakterlere güzel bir şekilde uyan iletişim kutusu. Bu kitap zordu çünkü inanılmaz derecede ağır bir kitaptı. Onu her aldığımda bir şey beni durduracak ve birkaç gün boyunca düşünecektim. Benim için bu kadar sık olmayan bir şey düşündüm. Matthew, açıklamada girdiğin karakter ana karakter değil. Öyle düşünürdünüz, çünkü hikaye bir Acemi olarak varlığını ve Tester olarak yaşamdaki değişimini takip ediyor, ama o hala hikayenin ana odağı değil. Olasılık Melekleri'nin bir ana kahramanı yoktur. Beşi var: Matthew, Epp, Kyo, Mary ve Bartleby. Hepsi Testçiler. Bir Test Cihazı olarak, hayatta kalmak için enerji kazanmanız ve insanları enerji için itmeniz gerekir. Matthew ikinci hayatı için nispeten yeni. Karısının yerinde öldüğünden beri yirmi yıl geçti ve hala ipleri öğreniyor. Karısı öldüğünde, İkinci Seçimini yapmak zorundadır. Kalan hayatı için kendi mezarı olan seçimini takip edebilir ya da kaybolabilir ya da bağları kesip test edici olabilir ve insanları büyüklüğüne itebilir ve Güçlerinden bilgi ve güç kazanabilir. Akıl hocası ona Epp’in söylediği şey bu. Kemerinin altında 2000 yıl olan Epp, şu anda var olan en güçlü Test Cihazı. Onun karakteri düşünceli, zeki ve kibirli. Genellikle kibir, karakterdeki kusurdur, ancak Epp için, bugün kendi yeteneklerini geliştirmesini sağlayan, belirleyici bir özelliktir. Epp'in en iyi arkadaşı, Japonya'nın ilk feodal döneminden gelen bir Sameri olan Kyo'dur. Diğer Test Cihazları ile karşılaştırıldığında benzersizdir ve Epp'den sonra korkulan ve saygın bir anomali olan yerlerde. Kyo onu düşmanlarına gizemli kılan ve arkadaşlarıyla karıştırdığı bilinmeyen bir kişidir. İtmiyor. Hiç. İnsanlardan enerji alan yüzyıllar boyunca nasıl hayatta kaldığı bir gizemdir, ancak kitapta müteşekkirdir. Mary ve Bartleby, kendisine büyük saygı duyan eski Epp öğrencileri. Mary bir Testçi olarak kendi yeteneğini tahmin ediyor ve Bartleby kendine güvenen bir çocuk. Her iki karakter de muazzam ilerleme kaydeder ve kitap ilerledikçe devleple eder. Bartleby, Epp sayesinde yeni bir yetenek bile kazanıyor, ancak Barleby hala Epp’e müteşekkir veya sinirlendiğini bilmiyor ama çoğu zaman bir kombinasyonu. Her beşinin de, Epp'ye karşı bir vendetta başlatan eski bir test cihazının komplo komplolarıyla uğraşması gerekiyor. Öldükten çok sonra seçimlerini takip etmeye devam eden ayrılan test uzmanları, enerji elde etmediklerinde kök salmaya başlarlar, esasen zombiler olurlar. "Ölü" Test Cihazını diriltmek için, enerjiyi yeniden kazanması için canlı Test Cihazlarıyla beslenmesi gerekir. Şimdi, onlarla başarılı bir şekilde savaşabilecek tek Kyo ile birlikte kullanılabilecek yüz Zombi Test Cihazı'nın küçük bir ordusunu hayal edin, ancak bir seferde yalnızca altı tane. Olasılık Melekleri hakkında en çok sevdiğim şey, Pushing kavramıydı. Pushing, hem Tester hem de insan için simbiyotik bir ilişkiyi temsil eder. Her kim Pushed olursa olsun ilham alır, diyebilirsiniz. İtme Yapan Test Cihazı, hayatta kalırsa, enerji kazanır. Şarj ne kadar güçlüyse, Push o kadar güçlüdür. Bir Test Cihazının ne olduğunu daha tanıdık bir şeyle karşılaştırmak için, bunları Muses olarak düşünün. Onlar olmasaydı dünyada hiçbir şey olmazdı, çünkü kimse onları yapmaya zorlamazdı. Spoiler: Benimle kitapta iyi oturmayan tek şey Epp ile olan son sonuç oldu. Ölme şekli üzücü ama kitabın gelişimi için mükemmeldi. Onun geri gelmesi de Epp'den beklendiği gibi harikaydı. Müthiş ve şaşırtıcı insanları şaşırtmak en iyi yaptığı şeydir, ancak Bartleby ile yaptığı görüşmeden sonra bütünüyle inanılmaz güçlü olmak ve bir Undead Tester olmak ve canlı Testçileri öldürmek için açlığını aşmak biraz fazla oldu. Hiç Undead olmayacağını ve sadece bazı amnezi lekeleri kalmamasını umuyordum, ama işe yaramaları hala iyiydi. Spoiler'in Sonu. Bu kitap harika bir kitaptı ve gerçekten Epp'in ne söyleyeceğini ve geçtiğini düşündürdü. Birkaç dilbilgisi hatası bulundu, ancak kitabı indirecek kadar canımı sıkmadı. Hikayenin sona ermesi de gelecek ikinci bir taksit hissi bıraktı. Umarım hayır çünkü hikayenin nasıl kapandığını sevdim ve bu büyüklüğün başka bir çılgın engelini aşarsa Epp'in mahvolmasını istemiyorum. Kesinlikle bir kitap

Hikaye ilginç ama korkunç bir okuma. McCourt'un noktalama işaretleri konusundaki anlayışını ve tartışmasız konu üzerinde kalabilme yeteneğini sorgularım.

Bu 3 yıldızlı bir okuma daha fazla, ama 4 yıldıza kadar oldukça yeterli değil. Muhteşem bir hikayenin potansiyeli beni bakış açısında ani bir değişim olana kadar geçirdi. Ana karakter, Bull, Sarah için arka koltuk aldı ve eylem onun oldu, Bull destekleyici bir aktör gibi arka plana soluyor. Bu noktada biraz ilgimi kaybettim. Bull'un karakteri ve arka planı daha ilginçti ve Sarah'ya sempati duysam da, Bull'a destek olarak daha iyi olurdu. Aslında Bull ve Ramblin'in John Hastur arasındaki dinamik mükemmeldi. Sarah ile Hastur ile hiç tanışmadığı için gerilim kayboldu. Hikaye aniden ailesine ve geçmişine odaklandı. Zombiler ve gore gelince - korku unsurlarının hepsi oradaydı. Bazı nedenlerden ötürü, bu sahnelere Joe Hill'in HORNS gibi diğer korku hikayelerinden daha az ilgi duydum. Neden olduğundan emin değilim - sadece söylüyorum. Olumlu tarafta, GÜNEY TANRILAR arsa ve karakterleri, özellikle Hastur ve Bull, çok iyi çizildi. Bu oldukça iyi bir kitaptı ve yağlı ağızlı zombiler gibi çeşitli unsurlar için hatırlayacağım bir kitaptı.

It was a great book!!!!!