Janie Fisher Fisher itibaren Texas itibaren Texas

Benim gibi normal bir okuyucu için, kitabın iki ilgi çekici teması olabilir: kilisenin mitolojisi ve Mesih hakkındaki gerçeklerin anlatılması ve polisin hikaye anlatımı. Bunların hiçbirinde kitabın beni çok fazla etkilemediğini söylemeliyim. Kilisenin iddialarının gerçekliğini veya yanlışlığını umursamıyorum ve diğer yandan başka bir kitapta başka birçok gerçek daha belirtilmiş. Hikaye çizgisinden bağımsız olarak, bu kitabı okumadan hemen önce Ulusal Hazineler filmini izlemiştim ve neden hissettiğimi bilmiyorum. Javad Khalilian'ın kitabı kaybettiği ve teslim etmediği için hiç üzgün değilim! (;

Bir Ekonomik Hit Adamı İtirafları'nı, onu okuyan ve ilginç bulduğu bir arkadaşın emriyle aldım. İyi değil, ilginç. Bir yıl kadar bıraktım-- ve Becky'nin bana bağırmayı bırakması için “şu an okuduğum” listemden çıkarmak için bitirdim. John Perkins “otobiyografi” iki uç nokta boyunca bir yere düşebilir: 1) Gerçekten Sikişmiş Bir Dünyada Yalnızlığın Gerçek Sesi; 2) Hiper şişirilmiş bir Egoya sahip Melodramatik bir Komplo Teorisi. İkisi için olan argümanlar web’de oldukça yaygındır (ve göründüğü kadarıyla bu kitap çıktığında oldukça başarılıydı); Gerçekten Berbat Bir Dünyadaki Gerçeğin Yalnız Sesi Puanı: - Korkunç Öncül: Bu biraz doğru olsa bile, hepimiz cehenneme gideceğiz. Başka bir şey yoksa, uluslararası yardım konusunda doğru olacağımız her şeyi tekrar gözden geçirmemize neden olur. Olduğu söylenirse, iddia ettiği mülk inanmak zorunda olduğum şeyler değildir. - İyi veri alıntıları: Perkins'in ... seçici olduğuna inanıyor olmama rağmen ... sunduğu verilerle kitap boyunca çok iyi alıntı yapıyor. Keşke bu referansları takip edebilecek kadar ilgimi çekerse ... Toplam: Hiper şişirilmiş bir Egoya Sahip Melodramatik Komplo Teorisyenine 2 Puan: - Orman Gump Sendromu: Eğer Perkins inanılırsa, Gerçek Orman Gump'ıdır. Mutlu yüz logosu? orada bulundum, bunu yaptım. Karides teknesi mi? Evet. önce oradaydı. Bir insanın tüm bu insanlarla tanıştığına inanmak zor - ve kişisel başarı ve ağ kurma kabiliyeti eşiğim ortalamadan çok daha yüksek. - James Bond Sendromu: Perkins, pelerini ve hançer bokunu seviyor. Aslında, kendini terfi ettirme biçimi (güzel kadınlar, para, ondan daha zeki insanların entelektüel doğrulaması), hikayesini liberal bir şekilde süsleyecek kadar havalı görünmesini engelleyen birisine işaret ediyor. Özgürce. - Rahibe Theresa Sendromu: Dostum. Bu adamın midesi tıka basa pişmanlığı yaşlanıyor. Yaptığı her şey için bir özür gibi geliyor (ve muhtemelen de). Fakat bundan daha fazlası, ahlaki olmaya yetecek parası olan bir milyonerden gelen kanama kalp haklılığı türüdür. Ben umutsuzca bakış açısı yoksun ve çizme cehennem gibi can sıkıcı buluyorum. - Tesadüf: Ya en anlamlı anlatı hayatla kutsanmış, ya da bir şeyler yapıyor. 9-11'den sonra sokakta Afgan'ı kim selamlıyor ve arkadaşı oluyor? Evet dostum. Bu çok fazla. - Tüm zamanların en sinir bozucu edebi tarzı: Oku. Anlayacaksın. Perkins'in edebi tarzı öylesine iğrenç bir şekilde gür ve ezilmiş ki, “Eat Pray Love” ı okuyor (o kitabı hiç açmadığımdan değil - okumayı nasıl algıladığımdan daha doğru). Bir romancı olmak için daha az zaman harcadıysa ona daha fazla inanabilirdim. Verileri ve gerçekleri pahasına süslemekten hoşlanan birisine şaplak atıyor. Puan: 5 Hiper şişirilmiş bir Ego'lu Melodramatik Komplo Teorisi kazandı. Olduğu söyleniyor, bu kitabı birisiyle tartışmak isterim Eğer okursan haberim olsun.

Yetişkin eğlence hakkında şimdiye kadar yazılmış en iyi kitaplardan biri. Mutlak bir okumalısınız!

Yeterince eğlenceli. Gerçekten aile yanında eşiyle uğraşmıyor ve Japonya'da da cehennemden bir aile yanında kaldım. Tüm ilginç Japon şeylerini (sumo, samuray, bir doğa kültü) araştırıyor. Ama benim için tam olarak tıklamayan bir şey var. Belki de Muller arka plana daha fazla solmuş olmalıydı?

Çocukken bu kitapta durduktan sonra bu üçlemeden sonsuza dek kaçmıştı. Hobbit'i okudum, koşmaya başladım ve sonra Yüzük Kardeşliği'nin ilk yüz sayfasında bir yerde ölü olarak durdum. Ancak bu sefer bu bir sorun bile değildi. Oldukça güzel okuyor ve üç ayrı kitabı oluşturan uçurumlar çok iyi çalışıyor. Bu sefer Yüzüklerin Efendisi'nin üç cildinden geçtim ve bunu neden bu kadar uzun sürdüğümü anlayamadım.

Hala mükemmel bir dizi ve şimdiye kadar okuduğum en iyi manga. Ancak tüm ciltler kesinlikle harika değildir. Bu onlardan biri. Bir çok ananas, bir çok çığlık, bir çok iyi dövüş, ama bu serinin diğerlerinden farklı olmasını sağlayan burnundan biraz yoksun. Kesin olarak sahip olduğunuzda, belirli bir yönü küçümser ve belki de puanınızı yeniden değerlendirir, ancak şimdilik üç küçük yıldızla bırakılmıştır.

Birkaç yıl önce Manaus'u ve Brezilyalı Amazon'u ziyaret ettim ve bu kitap, dünyanın bu bölümünü tüm canlı çoklu duyu ihtişamıyla hayata döndürmek için harika bir iş çıkarıyor. Ayrıca keyifli bir okuma ve sanırım modern ilaçlar ve diğer güncel konular hakkında bir yorum olarak görülebilir. Ancak, bir karakterin yaptıklarını ya da öylesine tutarsız bir şey söylediğimi bulduğum birden fazla nokta vardı, bu sadece hikayeden zevk almamı engelledi. Çoğunluğu, doğumdan hemen sonra yerlilerin hamileliğini tanımlamaktan bahseden kadın hastalıkları uzmanı olan bir doktor gibi küçük şeylerdi, bu nedenle hamilelikler gerçekten 39 hafta sürüyor. Şimdiye kadar hamile olan herkes, gebe kalmanın 40 haftalık hamileliğin "2. haftasının" sonunda, "sıfır haftasında" gerçekleştiğini bilir. Ya da reçete edilen ilaçların olası yan etkilerini bulmak için uğraşmayan başka bir doktor. Ya da birkaç yıldır ormanda yaşayan, bir yağmur fırtınası sırasında sığınmayı düşünmeyen biri. Ayrıca, kelimelerin yanlış kullanımında, örneğin bir Amerikalı karakterin "yurttaşlarından" bahsederken - yazarın bir Brezilyalı ve iki Avustralyalıya atıfta bulunduğu ortaya çıktı. Bu şeyler hikayede kendimi kaybetmeyi tamamlama yolumdayken, yine de eğlenceli bir okuma oldu. Ve bir kez daha Amazon olan büyülü yere geri dönmek istememi sağladı.

Ayette bir roman böyle yapılıyor. Aslında 4,5 yıldız. Fuse8'in incelemesi düşüncelerimi de özetliyor: http: //blog.schoollibraryjournal.com / ...

It was a good book that shows how messed up things can be.

This novel offers a really interesting and innovative SF concept: in the future, every person is incorporated upon birth. Twenty percent of the shares go to the parents, five percent goes to the government, the rest can be sold by the owner for education, possessions and so on. You can buy and sell someone's shares as an investment, for charity, even as a hostile act. Reaching "self-majority" - owning the majority of your own shares - is similar to becoming independently wealthy in today's world. The entire future society is based on this basic economic concept. I thought it was a fantastic idea and was really excited about the novel. Unfortunately the brothers Kollin ruined this inventive idea with some really poor writing and plotting. It's a classic example of great concept, poor execution. At the start of the novel, the cryogenically frozen body of Justin Cord, a 21st century billionaire is found and revived. Justin becomes something completely unique: an unincorporated man. The early part of the novel describes Justin's exploration of the brand new world he finds himself in: new societal values, new economy, new morals, new technology. This is probably the best part of the novel. However, after this relatively entertaining start, the novel takes a turn for the worse. Part of the problem lies with the authors' writing skills. Dialogues veer from paragraph-long lectures to feeble and sometimes crude attempts at humor. Most characters are cardboard-thin. The plot has a childlike simplicity complete with forbidden love interest and evil mastermind. In addition, parts of the book read like a libertarian manifesto. Whether you subscribe to that ideology or not, its representation here is extreme and, frankly, crude - e.g. the word "taxes" is practically a curse, and you'll find things like "can you believe governments were allowed to manage currencies in the past?". I found it truly depressing that such a great concept could be so badly handled. To make matters even worse, the novel completely falls apart in the last 100 pages or so, throwing a huge new concept in the mix completely out of the blue and then leading to a resolution that wouldn't be out of place in a B movie or a comic book. I don't want to go into detail to avoid spoilers - all I can say is that I was literally shaking my head in astonishment. Before reading the end of the novel, I was ready to give this book two stars, simply because the concept of personal incorporation is so fresh and new. However, the conclusion is so botched that I have to rate this one star.