William Martin Martin itibaren Maruwa Chuburi, Assam 784145, Hindistan itibaren Maruwa Chuburi, Assam 784145, Hindistan

Jürinin Erkekleri ve Kadınları Desi Arnaz'ın “Bir Kitap” ın Desiderio Alberto Arnaz y de Acha ve “Ricky Ricardo” hakkında yükselen bir yıldızın zor hayatının ayrıntılı bir biyografisi olduğunu düşünüyorum. Bay Arnaz'ı gerçekten seven, kendi sesiyle konuşur ve bazen Havana Küba'da genç bir çocuk olarak yaşadığı anadilini, onu ve babasını kırık kiremit satıcısı olmak için Amerika Birleşik Devletleri'ne gönderen devrime yol açtı. , taksi şoförü, kuş kafesi temizleyici, mezunu ve tüm zamanların en iyi grup liderleri ve aktörlerinden biri olmak. Her ne kadar bu kitap biraz küfür gösterse de, insanları ve yerleri onun gibi tanımlamakta mükemmel olmasına rağmen bazen insanları ve yerleri görmek zor olabilir, artık tarihlere ve artık etrafta olmayan insanlara ve yerlere geri dönüyor. Bu kitap, Küba'dan ayrıldığı andan itibaren en çok sevilen televizyon şovlarından biri olan “Lucy'yi seviyorum” adlı kitabında Bay Arnaz'ın duygularının mükemmel duygu ve sesini tasvir ediyor. 30'lu yıllarda paçavralara zenginliklere nasıl gittiğini, bando şefi işinde “çok fazla kız” adlı ilk oyununa götüren bu yolla nasıl tanındığını devam ettiriyor. Telif hakları daha sonra satın alındı ve Hollywood. Arnaz Amerika'ya ait olmak istedi, büyük bir grup lideri ve aktördü, ancak ağır aksanıyla sınırlı roller üstlendi ve bu yüzden küçük grubunu aldı ve ülkeyi gezdi. Lucille Ball ve Desi birlikte ekip olarak çalışmak istiyorlardı. Bu yüzden bir araya gelerek ülkeyi gezdiler, böylece hem karı koca hem de koca bir takım olmalarına layık olduklarını kanıtlamak için ülkeyi gezdiler. İnsanlara bir Küba'nın kırmızı başlı bir Amerikalı kızla evlenebileceğini göstermek ve işe yarıyor. Desi ve karısı “Lucy'yi seviyorum.” Yarattılar. Bunun tarihin en büyük sıçraması olacağını bilmiyorlardı. Tüm yasaları, filmleri, mürettebatları, oyuncuları ve yeni ışıklandırmayı bir araya getirme sürecinde ve hareketli yapımın en büyük avantajlarından biri olan Desi, film yapımcılarının ve TV yapımcılarının bugüne kadar kullandığı üç kamera tekniğini ve tüm bu Desi'yi yarattı. sadece uzun ve düşünceli bir süreçte devam ederken, bağırsağındaki hislerle devam ediyordu ve Bayan Arnaz veya çoğunlukla Lucille topu olarak adlandırılan “B Kraliçesi” ilk bebekleri Lucie Arnaz'ı doğurdu. Çocukları Lucy ve Desi, Vivian Vance'ın doğumundan kısa bir süre sonra Bill Frawley, dokuz yıl sürecek en büyük, en komik TV dizisine başladı. Başka bir olay da televizyonda gösterilen ilk "hamilelik" idi Desi ve Lucille, Desi Arnaz adında bir çocuk doğurdu. Aynı gün Bayan Lucy Ricardo, bebeği Ricky Ricardo jr. Bay Arnaz 2 Aralık gecesi Akciğer Kanserinden öldüğü tatmin edici bir hayat sürdü. Bu kitabı geçmişin hatıralarıyla dolu buluyorum. "Hayatta olan her şey doğaldır ve iyi bir nedeni vardır." “Çiller”

Bunu bitiremedim. Denedim ve başarısız oldum. Hikaye yeterince ilginçti (filmi zaten izlemiştim, bu yüzden ne olacağını biliyordum - mea culpa), ancak karakterler derinlikten yoksundu ve gerçekten Brown'un yazma tarzının hayranı değilim. Bu kitabı bir gün bitirebilirim, ama bugün değil. Daha iyi bir şeye geçiyorum.

rock'ın en güçlü ve acımasız müzik formunda olanlar tarafından mükemmel bir ilk elden hesap.

Hala zorlayıcı bir hikaye, ama asılı kalmaktan nefret ediyorum ...

"Meeting with Veidt left bad taste in mouth. He is pampered and decadent, betraying even his own shallow, liberal affectations. Possibly homosexual? Must remember to investigate further. Dreiberg as bad. A flabby failure who sits whimpering in his basement. Why are so few of us left active, healthy, and without personality disorders?" - p. 19 "Moe Vernon was a man around fifty-five or so, and he had one of those old New York faces that you don't see anymore. It's funny, but certain faces seem to go in and out of style. You look at old photographs and everybody has a certain look to them, almost as if they're related. Look at pictures from ten years later and you can see there's a new kind of face starting to predominate, and that the old faces are fading away and vanishing, never to be seen again." "It's a strange feeling...the first time you meet [Dr. Manhattan:] your brain wants to scream, blow a fuse and shut itself down immediately, refusing to accept that he exists. This lasts for a couple of minutes, at which time he's still there and hasn't gone away, and in the end you just accept him because he's standing there talking to you and after a while it almost seems normal." "It says that any dead family members should be wrapped in plastic garbage sacks and placed outside for collection." "When I left you, when Nova Express attacked you, you were surprised. Whay, if you knew it would happen?" "Everything is preordained, even my responses." "And you just go through the motions, acting them out? Is that what you are? The most powerful thing in the universe and you're just a puppet following a script?" "We're all puppets, Laurie. I'm just a puppet who can see the strings." "Y-You know about me and Dan?" "No. Not yet. But in a few moments you're going to tell me." "Aaaaagh! Jon, what are you trying to do to me? When you're like this I can't even talk to you, let alone debate the what was it..." "Destiny of the world." "Destiny of the world." "I mean, this is ridiculous. Why hold a debate when you already know the goddamned outcome?" "Because...there is no future. There is no past. Do you see? Time is simultaneous, an intricately structured jewel that humans insist on viewing one edge at a time, when the whole design is visible in every facet." "Come...dry your eyes, for you are life, rarer than a quark and unpredictable beyond the dreams of Heisenberg; the clay in which the forces that shape all things leave their fingerprints most clearly." "I have something to celebrate. Thank you. Veidt out." "I like electronic music. That's a very superhero-y thing to like, I suppose, isn't it? I like avant-garde music in general. Cage, Stockhausen, Penderecki, Andrew Lang, Pierre Henry. Terry Riley is very good. Oh, and I've heard some interesting new music from Jamaica...a sort of hybrid between electronic music and reggae. It's a fascinating study in the new musical forms generated when a largely pre-technological cultre is given access to modern recording techniques without the technological preconceptions that we've allowed to accumulate, limiting our vision. It's called dub music. You'd like it, I'm sure." "Seymore, do not dignify absurdities with coverage. This is still America, god dammit! Who wants a cowboy actor in the White House?"

This is a picture book that creates a world with just a few words, great characters, and wonderful illustrations. Little Chick has three stories in this book. One involves a small carrot, the second a stubborn kite and the third the wonder of stars. Hest works with repetition that links all three stories together as well as a gentle style that is happy and warm. The two characters of Little Chick and Old-Auntie (a big hen) are classic and yet fresh here. The relationship between the two is lovely to read as Old-Auntie understands Little Chick and gently guides her to try another way. Hest has just the right amount of text here which is presented in a nice big font. The book reads aloud well and though it has three stories in it is the length and size of a regular picture book. Jeram’s illustrations are light, energetic and simply delightful. They capture the vivacious little bird, the security and stature of the hen, and the beauty of garden, hillside and night while retaining their fresh light approach. The perfect spring book, these stories are classic, gentle and lovely. Appropriate for ages 3-5.