Valentina Presotti Presotti itibaren Cappelle-la-Grande, Fransa itibaren Cappelle-la-Grande, Fransa

Bir Francophile olarak, İkinci Dünya Savaşı sırasında Fransa'nın Alman işgali hakkındaki bu kitabı çok beğendim. Yazarın, perspektifin faydası olmadan pek çok görüş kaydettiği için şaşırdım (mesleğin 1-2 yıl içinde yazıyordu).

Maeve Binchy'ye oldukça takıntılıyım. En sevdiğim "abur cubur" yazarlarından biri. Sana ne söyleyebilirim? Özellikle 1950'lerde ve 60'larda, İngilizce veya İrlanda köylerinde ayarlanmış corny hikayeleri için çok büyük bir zayıflık var. Tabii ki daha yeni kitapları Tara Road ve Scarlet Feather da çok eğlenceliydi. Bazı yeni olanlar olsa da, oldukça ufak tefek. Eskileri AŞK - bu başlıklar en iyiler arasında.

Şiirin ne zaman önemli olduğunu nasıl bildin? Yumrular doğal olarak sansürlemeye çalıştığında. Allen Ginsberg'in Howl'u erotik bir şiir değil. Pornografi değil. 50'lerin Amerika'sının bastırılmış ruhundaki her hassas noktada Walt Whitman'ın ritimleri ve Talmud'un dualarına yönelik bir saldırıdır. Bu perçinleme kitabı, şiirin hikayesini, sansürcülerin çıldırmış çatlaklarını ve ülkenin büyük yayıncılarından birinin kalbindeki cesaretini ve North Beach - Lawrence Ferlinghetti'nin ve City Lights Books'un kalbinde küçük bir köşe kitabının sahibinin cesaretini anlatıyor. İşte 50'lerin bittiği ve 60'ların başladığı yer.

as much as i loved ender's game when it was required reading in our 9th grade english class, i became obsessed with orson scott card's other works and read each of the sequels several times over the following few years. my favorite would have to be children of the mind/xenocide, mostly because i was enthralled by jane, and also those piglet characters who spoke portuguese. part of the Publisher's Weekly review from amazon said: "The plot is sometimes compelling, but the novel's many flaws make the book more often dull and irritating. Card's style is openly didactic, and when his characters do veer away from lengthy philosophical and scientific ruminations, they venture into contrived personality conflicts and endless self-deprecation. Some, notably Ender, Valentine and the wonderchild Wang-mu, are simply too good to be true--too smart, too reasonable, too kind and generous. The reader quickly tires of such impossible perfection." in response, while i may feel the same if i were to re-read these books today, as a precocious young teen who enjoyed "lengthy philosophical and scientific ruminations," i for one never tired of their impossible perfection. :)