Andy Goh Goh itibaren Texas itibaren Texas

"Bir at, bir at. Bir at için krallığım!"

Eğer bu kitabı seviyorsan, televizyon şovunu izleme.

Marian Keyes TÜM kitapları tavsiye ederim. Chic kesin olarak aydınlatılmış, ancak iyi yazılmış ve bu tür kitaplarda sıkça bulunmayan bir derinliğe sahip. Kitaplarını okurken kahkaha ve gözyaşı! En iyisi Walsh kızlarıyla ilgili seri. 5 kız kardeş, 5 kitap - sırayla okuduğunuzdan emin olun. "Dışarıdaki Herhangi Biri", dizinin sonuncusu. Bu yüzden bununla başlama! Keyfini çıkarın!

Bu kitaptan gerçekten hoşlandığımı söylemeliyim. Uzun zamandır iyi bir yasal gerilim filmi okudum ve bu beni hayal kırıklığına uğratmadı. Bu kesinlikle sayfa çeviriciydi ve birkaç saat içinde okudum. Hikaye iki kardeşle ilgili - Adam ve Monty Lee. Adam çok çılgın bir kadınla evli ve Monty bir sleezebag avukatı. Hikaye bizi, Adam ve Monty'nin genç ve ebeveynlerinin öldüğü, Adem'in evli olduğu ve kayınpederi için bir yatırım analisti olarak çalıştığı yetişkinliğe kadar uzanıyor. Adam ve onun çılgın karısının, zihinsel olarak dengesiz olması için sarılan bir oğlu var. Bir gün, Adam yetişkin oğlunu, uzaklaşmış annesini görmek için akıl hastanesinden eve getiriyor. Adam şehirden biraz uzaklaşıp eve gelince, karısı kaka öldü. Hikaye katlanmış ve dönüşlerle doludur ve katilin hikayesini izlemeyi çok sevdim. Zaten üzerimde olana kadar bitmesini beklemiyordum. Grant Jerkins hikayesini anlatmak için çok az kelime kullanıyor, bu da pacing'i harika bir öğleden sonra okuması için mükemmel kılıyor. Bunun harika bir roman olduğunu düşündüm ve kesinlikle ondan daha fazlasını arayacağım.

Meh. Tüm Sookie kitaplarında, bu en "meh" olmalıydı ... ve bu beni üzüyor. Bu kitabı Vegas'a bir hafta sonu gezisi için sakladım. “Bana havuzun yanında oturacağım ve biraz vampir pisliği okuyacağım” diye düşündüm. “Biraz güneşleneceğim ve Sookie, Eric ve Pam ile sevdiğim Bon Temps sakinlerinin hepsine yetişeceğim” Heyecanlandım! Sonra hayal kırıklığına uğradım. Dead Reckoning, ALL'deki dizideki önceki kitaplara uymuyordu. Sookie hoşlanmıyor ya da tanımlanamıyor, Eric seksi ya da güçlü değil, Bill büyüleyici ya da eski moda değil, Sam sadık ya da sevecen değil. Sadece ana oyuncular KAPALI değil, aynı zamanda tanıdığımız veya sevdiğimiz her karakterin yanında lanet bir kameo için geri döndü - "hey! Amelia ve Bob'u hatırla kedi mi? Remy ve Hunter'ı hatırla? Alcide'yi hatırla? TÜM BÜYÜK ÖZELLİKLERİ 'VE HER ZAMAN SİZİN İÇİN YAZILDI ??? " Hatırlıyoruz ... ama onlar aynı değil. Karakterlerde yanlış olan her şeye ek olarak, arsa aptal ve odaklanmamış. Biraz Sandra Pelt draması, bazı peri-aile-tarih draması, Amelia, Sam ve Jannalyn ilişki draması, Bill ve Loretta ilişki draması, vampir kral dramasını ve BABY SHOWER (wtf ???) öldürmeyi planlayanlar Sadece bir kısmı. Bu kitabın geçmesine izin veren tek kısmı Pams'in hikayesiydi - daha fazlasını okumak isterdim. Charlaine Harris'in bu seriden BORED olduğu, ancak HBO ile çok büyük bir sözleşmesi olduğu için kitap yazmaya devam ettiği açık. Neredeyse keşke hemen gidecektim. GERÇEKTEN istediğim şey, programa katılması ve bana tekrar sevebileceğim bir kitap yazması.

** spoiler uyarısı ** Bunu Audiobook formatında dinledim ve gerçekten çok keyif aldım - bu tamamen yatmadan önce rahatlatıcı bir sesle okunması gereken bir tür hikaye ve bu kitaptan zevk aldığımı ekledi. Ayrıca Ölüm'ü anlatıcı yapmak gerçekten ilginç ve eşsizdi. Sonu çok üzgündü. Mutlu sonlar beklemenin aptalca olduğunu biliyorum, ama sonunda herkesin öldüğü bir hikaye var, bu da bana hikaye okumanın biraz anlamsız olduğunu hissettiriyor. Kitabı bitirdikten sonra karakterlerin devam edeceğini düşünmek istiyorum.

Bu çalışmayı V Woolf tarafından okudum, ve daha da tatmin edici buldum. Woolf'un tartıştığı belirli bölümlere ya da kavramlara geri dönmeye devam ettikten sonra ... aklımda aylarca kalan aklımdaki en şiirsel yazılardan biri olmalı.

Tuhaf ve ilginç bir okuma. Filmden çok daha iyi.

En sevdiğim bölüm, otoparkta renkli benzin havuzunu gördüğü ve onu görmekten asla aynı olmayacağını anlaması - ne kadar küçük görünse de her deneyim bizi bir şekilde değiştiriyor.

The first of the amazing trilogy. It's a very mature and intriguing book for being sci fi.

This was an easy read and the author had some logical information. I have heard such conflicting information though about some of her points of view, that I only rated this with 3 stars. However, I'm finding myself still thinking about what she says, and have decided to try some of her suggestions. I am a 4-year cancer survivor and have recently had some friends and family who are also cancer survivors whose cancer has returned. I figure trying some her suggestions can't hurt.

Cuentos fantásticos, de terror, desasosegantes... Provocan espanto.

** spoiler alert ** I haven't seen the movie yet, but the book was a five star in my opinion -- which to me means, it changed me in some small way and will stay with me forever. Now, with the opening of the movie, I'm hearing the criticisms; It whitewashes racism, positions the white woman as the rescuer, and doesn't capture the horror that African Americans experienced in the South before and during the Civil Rights Movement. It's freaking me out. Am I so racist that I didn't even recognize the intrinsic racism? Was the book intended to represent the universal experience of every maid in the South? Was the white journalist, Skeeter, presented as the rescuer, the benevolent white angel speaking for her inarticulate lessers? It seems to me that Skeeter, who is definitely the main character although Aibileen was second in prominence, was written as a very imperfect character, motivated initially more by her ambition than by sensitivity to the maids (she began her book only to impress a potential employer). As a white author, if I felt I had a story to tell about the Civil Rights Movement, there's no way I would try to write the story from the point of view of an African American. That, to me, would be horribly offensive. I would only be able to tell the story as an outsider, as Skeeter was. And in the book, at least, she's portrayed as such -- the maids call her on the carpet several times for thinking she gets it. Maybe it's not the story that needs to be told about "The Help" but it was the only story that Kathryn Stockett could tell. As a white reader, I felt called on the carpet, too, by the book, because although Hilly is villainized, Skeeter was the one I traveled through the book with. It challenged me to question myself. How many negative assumptions are so imbedded in me that I'm completely unaware of them? The thought terrifies me. I liked The Help because I felt like it captured that exact thing -- that subtle I'm-a-good-person racism that allows the Hilly's to flourish. If you look to The Help to portray the experience of African Americans in the South, you will be disappointed and probably offended. The story is, at its core, about women who, empowered by friendship and the evolving society around them, take ownership of their souls. Aibileen began the book feeling helpless, still half undone by the loss of her child. By the end, she'd reclaimed her right to read, write and own her life. Minnie broke free of her abusive husband. Skeeter was oppressed by her society and her family. The evolution of their culture – the dissolution of the defacto slavery – triggered and drove their personal journeys, but the story was the journeys.